22 czerwca 2023 roku w rozpocznie się 34. Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny „Bukowińskie Spotkania”.

Pierwszy etap tego jednego z największych europejskich festiwali folklorystycznych w Europie realizowany będzie w Jastrowiu i Pile (22-25.06.), z Polski przeniesie się do ukraińskich Czerniowiec (8-9.07.), stamtąd do Rumunii (Câmpulung Moldovenesc 21-23.07.), kolejnym etapem będzie węgierski Bonyhád (4-6.08.), a jego wędrówkę po Europie zakończą „Spotkania” w dolnośląskiego Lubaniu i Dzierżoniowie (12-15.08).

Festiwal nie jest konkursem.
Pomysłodawcą i głównym organizatorem projektu, corocznie – od 1990 roku – jest Regionalne Centrum Kultury – Fabryka Emocji w Pile, realizujące edycję polską i sprawujące nadzór merytoryczny nad całym projektem, koordynując i wspierając działania zagranicznych partnerów, odpowiadających za realizację festiwalu w swoich krajach.

„Bukowińskie Spotkania” to jedyny w Polsce międzynarodowy festiwal folklorystyczny prezentujący kulturę ludową regionu leżącego poza granicami kraju. Nawiązują nazwą do Bukowiny, regionu karpackiego znajdującego sie na obecnym pograniczu ukraińsko-rumuńskim.

Bukowina – niewielki, wielonarodowościowy region karpacki, miejsce bliskie wielu Rumunom i Ukraińcom, przez pokolenia życzliwe dla szukających lepszego jutra Żydów, Niemców, Polaków, Węgrów, Ormian, Rosjan, Słowaków, Czechów, Romów… Jej bogata mozaika etniczna, kulturowa i religijna to nie tylko różne języki i świątynie, to także, a może przede wszystkim wspólne wsie, miasta, ulice i podwórka. W swej niepowtarzalnej różnorodności ofiarowująca szansę zachowania własnej tożsamości narodowej, wymagająca i ucząca poszanowania dla wartości ważnych dla sąsiadów, wzajemnego zrozumienia.

Festiwal adresowany jest do obecnych (Ukraińcy, Rumuni, Polacy, Żydzi, Niemcy, Lipowanie, Ormianie i Romowie) i byłych mieszkańców Bukowiny, zmuszonych do opuszczenia swojej „małej ojczyzny” w wyniku powojennych zmian w Europie (Polska, Węgry, Niemcy, Słowacja, Serbia i Bośnia).

Projekt oparty jest na trzech równoważnych założeniach (cele projektu od 1990 r.):
* popularyzacji, ochronie i dokumentowaniu bukowińskiej kultury ludowej w jej wielonarodowym aspekcie,
* promocji bukowińskiej szkoły współżycia różnych narodów jako modelu porozumienia i współpracy zwiększającej poszanowanie dla odmienności, utrwalającej różne tożsamości narodowe i przekonania kulturowe, budującej społeczeństwo obywatelskie,
* wspieraniu działalności kulturalnej Polonii, promocji kultury polskiej w regionie i bukowińskiej Polonii w Polsce oraz pomocy merytorycznej i organizacyjnej umożliwiającej zachowanie polskich tradycji na Bukowinie, utrzymaniu systematycznych więzi bukowińskiej Polonii z Polską.

Na Bukowinie folklor był i w znacznym stopnie pozostał zjawiskiem międzykulturowym, zawierającym niepowtarzalne i specyficzne cechy różnych kultur: ukraińskiej, rumuńskiej, polskiej, żydowskiej, węgierskiej, niemieckiej, ormiańskiej i innych. Poprzez folklor i język broniono tu i zachowywano tu własną etniczną odrębność, tożsamość, prawo do istnienia, a jednocześnie, poprzez wielorakie kontakty, dochodziło do wzajemnych wpływów i penetracji, krystalizowała się spójność bukowińska. „Bukowińskie Spotkania” wartości te chronią i popularyzują.
„Bukowińskie Spotkania” stały się corocznym, pełnym tradycji, historii i twórczej inspiracji, prestiżowym wydarzeniem kulturowym, bogatą mozaiką folkloru i postaw pełnych szacunku wobec innych, płaszczyzną integracji. Zaakceptowały go wszystkie bukowińskie nacje, przyjmując jako doroczne święto regionu, zaświadczając, że grupy narodowościowe splecione wspólnymi losami i historią mogą ze sobą harmonijnie współżyć na określonym terytorium, a rozdzielone pragną to dawne współżycie ocalić od zapomnienia. W powojennym okresie konfrontacji tradycji i tożsamości w nowych realiach Europy Wschodniej, mieszkańcy Bukowiny i jej wychodźcy nie poddawali się polityce wynarodowienia, społecznego i politycznego wykluczenia i kształtowania „Homo Sovieticus”. Czynnikiem mobilizującym była zwartość grupy i poczucie wielkiej siły tradycji i wartości wypracowywanych przez przodków. Ważną rolę w podtrzymywaniu świadomości współczesnego „Homo Bucovinensis” odegrały i nadal odgrywają „Bukowińskie Spotkania”.

„Bukowińskie Spotkania” to doroczne święto bukowińskich tradycji. Czas świąteczny, wyłączony z codzienności, okres przepełniony nie tylko muzyką, śpiewem i tańcem, ale i niepowtarzalną aurą… czas spotkań. Bo też bogata mozaika spotkań jest sensem festiwalu. Spotkania, w których uczestniczymy na zasadach gospodarza, bardzo szybko przekształcają się i po krótkim czasie stajemy się ich gośćmi. Spotykamy się z kilkuletnimi znajomymi oraz życzliwie zapraszamy i przyjmujemy nowych, łatwo pokonujemy granicę: swój obcy. Festiwal zbliża i jednoczy, pokazuje, że przy różnorodności można stanowić wspólnotę.

Cykliczność imprezy w określonych ośrodkach, systematyczna promocja festiwalowych idei tolerancji i dobrosąsiedztwa, wartości artystyczne i atmosfera, zapewnia mu nowych zwolenników i sympatyków. Przełożyło się to na szerokie współdziałanie innych kręgów w wielu państwach europejskich: samorządowych, gospodarczych, sportowych, oświatowych i innych. Z poziomów lokalnych poprzez uczestników, widzów, sympatyków, mieszkańców oraz media nie tylko wrażenia, ale i festiwalowe idee przenoszone są na ponadregionalne obszary.

„Bukowińskie Spotkania” cieszą się dużym zainteresowaniem mediów: prasy, radia, telewizji. Co roku festiwal obsługuje, w każdym z państw, liczna grupa dziennikarzy. Ich materiały: relacje, informacje, reportaże, wywiady, recenzje – ukazują się w najpoczytniejszych gazetach, nadawane w najpopularniejszych programach radiowych i telewizyjnych, eksponując nie tylko walory folklorystyczne Bukowiny lecz także jej złożoność kulturową i mechanizmy unifikacji.

Corocznie w festiwalu uczestniczy około 130 zespołów z bukowińskim rodowodem, prawie drugie tyle stanowi „zaplecze” dla kolejnych jego edycji. Na tegorocznych arenach „Bukowińskich Spotkań” wystąpią zespoły: z Polski, Ukrainy, Rumunii, Węgier, Serbii i ze Słowacji – prawie 3500 wykonawców.