Dzisiaj w Pile rozpoczyna się analogowa misja marsjańska ICAres-1 w bazie kosmicznej Lunares. ICAres-1 będzie trwać dwa tygodnie, podczas których szóstka analogowych astronautów zasymuluje misję na Marsie.

Głównym celem misji ICAres-1 jest przeprowadzenie unikalnych na skalę światową eksperymentów naukowych (z dziedziny uhonorowanej tegorocznym Noblem z medycyny), testowanie innowacyjnych polskich technologii oraz symulowanie ekstremalnej wersji misji kosmicznej, podczas której doszło do wypadku i jeden z astronautów jest osobą niepełnosprawną. Odważne inicjatywy takie jak misja ICAres-1 mają doprowadzić w przyszłości do otworzenia polskiego programu astronautycznego.

ICAres-1 (Innovative Concepts Ares) to analogowa misja astronautyczna, która zasymuluje funkcjonowanie bazy na Marsie. Odbywać się ona będzie w habitacie Lunares w Pile i potrwa dwa tygodnie, podczas których analogowi astronauci będą szczelnie zamknięci w bazie i odizolowani od świata zewnętrznego. Komunikacja z nimi będzie opóźniona o 20 min, tak jak podczas przebywania na Marsie. Czerwona Planeta znajduje się od Ziemi tak daleko, że nawet światło potrzebuje od kilku do kilkunastu minut na dotarcie z jednej planety na drugą, w zależności od tego jak daleko są od siebie. Z tego powodu nie jest możliwa rozmowa telefoniczna na żywo.

Podczas misji odbędą się eksperymenty w zakresie biologii, medycyny, psychologii oraz nowych technologii.

-W ramach prowadzonych eksperymentów zastosowanie znajdą wynalazki i urządzenia polskich twórców i producentów, jak innowacyjny wózek inwalidzki Blumil, bioniczna proteza ręki firmy VBionic, czy żywność do warunków ekstremalnych wytwarzana na terenie Polski. Eksperymenty medyczne odbywają się pod auspicjami Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu w ramach Pracowni Medycyny Ekstremalnej Katedry i Zakładu Profilaktyki Zdrowotnej. – mówi dr Aleksander Waśniowski, pomysłodawca i organizator misji ICAres-1.

Astronauci podczas misji ICAres-1 będą także przeprowadzać eksperyment nad percepcją czasu i zegarem biologicznym. To właśnie z dziedziny chronobiologii przyznano tegorocznego Nobla z medycyny. Badania naukowe na tym polu są bardzo ważne i dla astronautów w kosmosie jak i dla nas na Ziemi. Astronauci podczas misji kosmicznych są zupełnie odizolowani od światła słonecznego, powoduje to zaburzenia snu, rytmu dnia i nocy oraz trudności z koncentracją. Analogowi astronauci zamknięci w habitacie Lunares podczas misji ICAres-1 będą zupełnie odcięci od świata zewnętrznego – nie będą wiedzieć jaka jest godzina i pora dnia na zewnętrz. Oświetlenie wewnątrz habitatu będzie sterowane zdalnie z siedziby Europejskiej Agencji Kosmicznej w Holandii, gdzie pracuje dr Agata Kołodziejczyk, pomysłodawczyni stworzenia kosmicznej bazy w Polsce. Badania te mogą przysłużyć się nie tylko przyszłym astronautom, ale także ludziom żyjącym tutaj na Ziemi, na przykład pracownikom zmianowym czy osobom cierpiącym na tzw. jetlag, czyli trudności z dostosowaniem się do strefy czasowej po przylocie do odległego miejsca na Ziemi.
Analogowi astronauci

W skład misji ICAres-1 wchodzi sześciu analogowych astronautów. Zostali oni starannie wyselekcjonowani do tej misji ze względu na ich zdolności psychofizyczne oraz pracę zawodową. Wśród załogi ICAres-1 są na przykład inżynierowie, naukowcy i lekarz.

Misja ICAres-1 jest misją międzynarodową. Dowódcą misji jest Niemka Christiane Heinicke – fizyczka i inżynier, która spędziła rok w izolacji w sponsorowanym przez NASA habitacie HI-SEAS na Hawajach.

Szczególną rolę podczas misji będzie pełnić Marcin Kaczmarzyk. Dziesięć lat temu podczas niefortunnego wypadku stracił wzrok, lewą dłoń i trzy palce prawej dłoni. Obecnie jest inżynierem i pracuje na Politechnice Rzeszowskiej, pisze doktorat na temat zagadnień związanych z wymianą ciepła w budowlach przyszłej bazy księżycowej. Jako osoba bardzo dobrze wykwalifikowana, ale z niepełnosprawnością, Marcin Kaczmarzyk sprawdzi siebie i innych członków misji oraz konstrukcję bazy Lunares w tej niecodziennej sytuacji.